بدن بیدار است حتی اگر در خواب باشیم. خوابگردها ناگهان رختخواب و تشک را ترک می کنند، شب را با چهره ای بی حالت، چشمان باز و خیره می کنند و صبح روز بعد چیزی را به خاطر نمی آورند. برای خویشاوندان، راه رفتن در خواب در ابتدا زمانی که شریک زندگی خود یا فرزندشان را مشاهده می کنند که در طول شب در خواب پرسه می زنند و ناخودآگاه کارهایی را انجام می دهند، کمی به آن عادت می کنند. وقتی از آنها سؤال می شود، معمولاً هیچ پاسخی دریافت نمی کنند یا فقط پاسخی مبهم و درک آن دشوار است. پشت این پدیده چیست؟ علل و محرک های گردش های شبانه چیست؟ ما برای شما توضیح خواهیم داد که چرا افراد در خواب راه می روند و افراد آسیب دیده و خانواده هایشان چه کاری می توانند در مورد راه رفتن در خواب انجام دهند.
راه رفتن در خواب یا خواب آلودگی چیست؟
اصطلاح پزشکی برای راه رفتن در خواب “Somnambulism” است. کلمه لاتین “somnus” به معنای “خواب” است و “ambulare” به عنوان “سرگردان” ترجمه شده است. انجمن ایرانی برای تحقیقات خواب و پزشکی خواب راه رفتن در خواب را به عنوان قسمت های تکراری رفتارهای پیچیده در طول خواب توصیف می کند. افراد مبتلا معمولاً شبها بدون بیدار شدن از رختخواب بیرون میروند، راه میروند و گاهی اقدامات پیچیدهای انجام میدهند. صبح روز بعد دیگر از آن خبر ندارند. در گذشته از خوابگردها به عنوان مهتاب نیز یاد می شد. در آن زمان، منابع نوری به عنوان محرک این پدیده فرض میشدند و ماه، بهویژه ماه کامل، تنها منبع نور در شب در زمانهای قبلی بود. “اعتیاد به ماه” (دیوانه گرایی) به عنوان یک محرک اکنون از نظر علمی رد شده است. این ایده که خوابگردها رویاهای خود را برآورده می کنند نیز همینطور است.
پاراسومنیا
بر اساس سیستم طبقه بندی شناخته شده جهانی برای تشخیص های پزشکی، راه رفتن در خواب یکی از به اصطلاح پاراسومنیا است که همراه با بی خوابی (مشکلات در به خواب رفتن و خوابیدن در طول شب) و پرخوابی، از اختلالات خواب غیر ارگانیک است. . پاراسومنیا با ناهنجاری های رفتاری ناخواسته در طول خواب مشخص می شود. پدیده هایی مانند کابوس، وحشت شبانه، دندان قروچه شبانه، صحبت کردن در خواب یا فلج خواب از جمله پاراسومنیاها هستند.
در خواب آور چه اتفاقی می افتد؟
راه رفتن در خواب حدود یک ساعت و نیم پس از به خواب رفتن شروع می شود. در این مدت ما معمولاً در مرحله اول خواب عمیق هستیم که به آن فاز غیر REM می گویند. راه رفتن در خواب با انتقال از مرحله غیر REM به مرحله خواب رویایی که به عنوان فاز REM نیز شناخته می شود، آغاز می شود. علامت اختصاری REM مخفف عبارت Rapid Eye Movement است و به حرکات سریع چشم اشاره دارد که مشخصه این مرحله از خواب است. بیشتر اوقات، یک محرک ساده تحریک کننده فعالیت شبانه را تحریک می کند. این می تواند مثانه پر یا صدای بلند باشد. بنابراین محققان همچنین از راه رفتن در خواب به عنوان یک اختلال بیداری صحبت می کنند. در خوابآلودگی، تنها نواحی خاصی از مغز ما فعال میشوند و باعث ایجاد حالت عجیب بین بیداری و خواب میشوند. ما ممکن است کاملاً بیدار نشویم، اما فرآیندهای حرکتی ما کار می کنند و گاهی اوقات اقدامات پیچیده را امکان پذیر می کنند. مغز عملکردهای حرکتی را فعال می کند، اما هوشیاری ما خاموش می ماند. این بیحساسیت خوابگردها به درد و اینکه چرا آنها نمیتوانند وقایع شب صبح روز بعد را به خاطر بیاورند (فراموشی) را توضیح میدهد.
راه رفتن در خواب چه کسانی را تحت تأثیر قرار می دهد؟
خواب آلودگی در کودکان نسبتاً شایع است. حدود 15 تا 30 درصد از دختران و پسران حداقل یک بار این پدیده را تجربه می کنند و سه تا چهار درصد از افراد مبتلا اغلب راه رفتن در خواب را تجربه می کنند. پس از ده سالگی، بسیاری از گردش های شبانه کودکان کاهش می یابد و تنها یک درصد به راه رفتن در خواب تا بزرگسالی ادامه می دهند. پزشکان خواب راه رفتن در خواب را در کودکان به عنوان یک پدیده رشدی موقتی می دانند زیرا مغز کودکان هنوز بالغ نشده است. پس از بلوغ، در بیشتر موارد این شبح پایان می یابد.
راه رفتن در خواب: علل و محرک ها
علل بیداری ناقص در خواب آور هنوز به اندازه کافی روشن نشده است. یک استعداد ژنتیکی می تواند نقش داشته باشد، زیرا 80 درصد از خوابگردها حداقل یک مورد دیگر در خانواده دارند.
عواملی مانند استرس جسمی و روانی در زندگی روزمره یا در محل کار، خستگی و خستگی بیش از حد ظاهرا می تواند منجر به افزایش بروز راه رفتن در خواب شود. بنابراین ممکن است اتفاق بیفتد که کودک در رویدادهای هیجان انگیز مانند. ب. افزایش راه رفتن در خواب هنگام شروع مدرسه یا شب ماندن با کودک دیگر. عواملی که منجر به عمیق شدن خواب می شوند نیز می توانند به عنوان محرک های احتمالی در نظر گرفته شوند، زیرا راه رفتن در خواب در مرحله خواب عمیق رخ می دهد. اینها شامل نوشیدن الکل، گذراندن زمان برای نقاهت پس از یک شب بی خوابی (کم خوابی) و تب، به ویژه در کودکان است.
دارو
مصرف داروهای آرام بخش نیز مشکوک به ایجاد یا ترویج راه رفتن در خواب است. آنها می توانند هوشیاری ما را مختل کنند و باعث شوند در حالت نیمه بیدار از رختخواب خارج شویم. اگر ارتباطی پیدا شد، میتوان دارو را با داروی دیگری با ارزش مشابه جایگزین کرد. داروهایی که به طور بالقوه می توانند راه رفتن در خواب را تحریک کنند عبارتند از:
آرامبخشهای مصنوعی و قرصهای خواب
داروهای ضد افسردگی
داروهای عصبی
خواب آلودگی و وحشت شبانه
به نظر می رسد ارتباطی بین راه رفتن در خواب و به اصطلاح وحشت های شبانه وجود دارد. به ویژه کودکان در نیمه اول شب از خواب عمیق با فریاد وحشت زده می شوند و تصاویر تهدیدآمیزی می بینند. آنها هجوم می آورند و بیدار به نظر می رسند – که نیستند. کودکان معمولاً پس از حمله دوباره به خواب می روند و روز بعد آن را به خاطر نمی آورند. این وحشت های شبانه اغلب می توانند به راه رفتن در خواب تبدیل شوند.